- شمس الدین بردعی (شَ سُدْ دی)
بردعی. متخلص به حمدی و مشهور به ملازاده و بردعی زاده از فرزندان مولانا محمد بردعی است که حاشیۀ او بر شرح ایساغوجی مشهور است. شمس الدین نیز مانند پدر خود دانشمند بود و بر کتبی چون تفسیر قاضی وشرح هدایۀ حکمت حاشیه نوشته. وی در سال 917 هجری قمری از خراسان به روم رفت و مورد احترام سلطان سلیم خان واقع شد. از قصیدۀ اوست در ستایش سلطان سلیم شاه:
ای تاج و تخت ملک به ذات تو پایدار
سرهای دشمنان تو بادا به پای دار
می بیزد از سلام تو گلهای مکرمت
می ریزد از کلام تو ملهای خوشگوار
از مویه همچو موی شدم از غم حبیب
از ناله همچو نال شدم از فراق یار
شاه بلندمرتبه سلطان سلیم شاه
کش در سم سمند بود چرخ خاکسار.
(از مجالس النفائس صص 370-372).
رجوع به رجال حبیب السیر صص 210- 213 شود
ای تاج و تخت ملک به ذات تو پایدار
سرهای دشمنان تو بادا به پای دار
می بیزد از سلام تو گلهای مکرمت
می ریزد از کلام تو ملهای خوشگوار
از مویه همچو موی شدم از غم حبیب
از ناله همچو نال شدم از فراق یار
شاه بلندمرتبه سلطان سلیم شاه
کش در سم سمند بود چرخ خاکسار.
(از مجالس النفائس صص 370-372).
رجوع به رجال حبیب السیر صص 210- 213 شود